اسکندر مقدونی از ضعف حکومت هخامنشیان استفاده کرد و یونانیان را به انتقام جویی از ایرانیان فرا خواند، در نتیجه حمله اسکندر، بسیاری از شهرهای ایران از جمله تخت جمشید به آتش کشید.
اسکندر علاوه بر ایران، مصر و قسمت هایی از هندوستان را تصرف کرد. پس از مرگ اسکندر، سردارانش قلمرو او را میان خود تقسیم کردند.
ایران نصیب یکی از سرداران اسکندر به نام سلوکوس شد.
ایرانیان سلوکیان را بیگانه می شمردند و به شکل های مختلف با آنان مخالفت و مبارزه می کردند.
اشک با آرشک رئیس یکی از قبایل پارتی، سلسله اشکانیان را تاسیس کرد.
اشک، با هدف مقابله با سلوکیان، پارتیان و دیگر اقوام ایرانی را متحد کرد و با استفاده از اختلاف سلوکیان توانست بخش هایی از ایران را آزاد سازد.
جانشینان اشک به مبارزه با سلوکیان ادامه دادند.
در زمان فرمانروایی مهرداد دوم، حکومت اشکانیان به امپراتوری قدرتمندی تبدیل شد.
اشکانیان به مدت چندین قرن در برابر هجوم سپاه نیرومند روم ایستادند و اجازه ندادند بار دیگر بیگانگان بر میهن ما مسلط شوند.